Koulrofobiliyim Ben

Evet itiraf ediyorum gülmeyin :(  koulrofobiyim ben  (palyaço korkusu). Herkes duyunca gülüyor, böcekten, çıyandan, kediden, köpeklerden, bilimum haşerelerden korkmayan Mehlika palyaçodan korkuyor. Tamam korkuyorum dediysem öyle cıyak cıyak bağırmıyorum, sadece hoşlanmıyorum, yanlarına yaklaşmıyorum, uzak duruyorum. Zaten hiç anlamadım palyaçoları gerçekten korkunçlar beyaz bir yüz kocaman kırmızı bir dudak sevimsiz bence :( . Hep benim abimin yüzünden bu palyaço korkusu kaldı bende. Bilmem kaçıncı Bergama Uluslararası Grup Psikoterapi Kongresinde çocuklar için düzenlenen etkinlikte palyaço vardı. Düzenlenen yerde Bergama Asklepionu'ydu. Benim akıllı abim yanında beni götürmek istememişti, tabi annem galip gelmiş, beni yanında göndermişti. Her zaman olduğu gibi, beni orada bırakıp arkadaşlarının yanına gitti. Sonra beni bulamayınca, bende bilerek yerimi değiştirdim tabi, abime gıcıklık olsun diye ama değiştirmez olaydım bu fobi oluştnu :) bizimki korkuya kapılıp anons ettirdi beni, telaşını görüp ne çok sevinmiştim meğer az sonra yıllar boyu bu olayı unutamayacakmışım. Sahneye gelmem için anons ettiler beni  i tabi vee sahnede palyaço vardı, bana sarıldı, elimden tutu o an bak bu kız kaybolmuş diye sesler falan duyunca ben bozuldum tabi, aslında mikrofonu elime alıp ben kaybolmadım bilerek yaptım demek geldi içimden, ama palyaçodan çekiniyordum, yoğun duygular içindeydim :)) daha ilkokula gidiyorum ve böylece fobim hayırlı uğurlu oldu bana :)

Ama haksız mıyım baksanız ya fotoğrafı eklerken ki halimi görseniz :))

Burası da etkinliğin yapıldığı yer. Bir başka değişle fobimin yeri :)))